Wybór jest nieprzypadkowy! 11 kwietnia obchodzimy Polski Dzień Radia – święto ustanowiono na pamiątkę podpisania w 1923 roku przez Stowarzyszenie Radiotechników Polskich dokumentu, w którym zawarto opinie do ustawy radiotelegraficznej.
Autobiograficzny film Woody’ego Allena to nostalgiczna wyprawa do czasów dzieciństwa lat 40., gdy radio zdolne było przenosić całe rodziny do świata fantazji. Po seansie wysłuchamy reportażu Głosy i miejsce na ciszę Ireny Piłatowskiej-Mądry.
Bilet: 25 zł do kupienia w kasie muzeum i online Kup bilet!
Zobacz zwiastun filmu
O filmie:
„To co wydarzyło się w przeszłości nie jest tak ważne jak sposób, w jaki zapisało się to w naszej pamięci.” Prawdę tę zawarł w swym filmie “Amarcord” wiele lat temu jeden z wielkich mistrzów kina, Federico Fellini. Osobisty i nostalgiczny ton, w jakim reżyser opowiada o życiu w Rimini, miasteczku ze swego dzieciństwa, po latach odnaleźć można w Złotych czasach radia Woody’ego Allena. W latach 40. w Ameryce radio było jedynym medium, które nie ograniczało się wyłącznie do informowania i rozrywki. Było czymś znacznie więcej – łączyło ludzi niezależnie od zajmowanej pozycji społecznej, czy przynależności do grupy etnicznej. Stanowiło istotny element ich życia.
Woody Allen (filmowy narrator) z nostalgią przywołuje tamte czasy, tym bardziej, że odtwarza przy okazji własne wspomnienia z dzieciństwa. Nie jest to jednak film autobiograficzny. Reżyser – poprzez swoje młodzieńcze emocje i spostrzeżenia – ukazuje życie niezamożnej żydowskiej rodziny z rejonu Rockaway Beach, nowojorskiej dzielnicy Brooklynu. W tej licznej familii pełno jest ciotek i wujków – z ich nawykami, zabawnymi zwyczajami i marzeniami. Razem z sąsiadami tworzą barwny światek przedmieścia zasłuchany – zgodnie z duchem czasów – w dźwięki wydobywające się z radia. Każdy z członków rodziny ma swoją ulubioną audycję. Mały Joe (Seth Green) uwielbia “Mściciela w Masce”, ciotka Cecil (Renee Lippin) lubi słuchać brzuchomówcy, a Ruthie (Joy Newman) naśladuje piosenkarkę Carmen Mirandę. Niekiedy radio ingeruje w życie swoich słuchaczy – ciotka Bea (Dianne Wiest) zostaje porzucona przez narzeczonego w chwili, gdy w radiu zostaje nadany fantastyczny “reportaż” Orsona Wellesa o inwazji Marsjan na Ziemię.
Złote czasy radia (1987), reż. Woody Allen
Gość DKF-u
Irena Piłatowska-Mądry
Reportażem radiowym zajmuje się od 1984 roku. Jej reportaże emitowane były w wielu rozgłośniach świata. Audycje dokumentalne jej autorstwa znajdują się w zbiorach Instytutu im. Gen. Wł. Sikorskiego w Londynie oraz Biblioteki Narodowej w Lincoln Center na Manhattanie w Nowym Jorku. Za swoją radiową twórczość uhonorowana została wieloma prestiżowymi nagrodami i wyróżnieniami w kraju i na świecie (w sumie ponad 50 nagród). Wielokrotnie reprezentowała Polską Radiofonię na festiwalach, konkursach i konferencjach międzynarodowych.
Przyznano jej m.in.: Złoty Mikrofon – najwyższe polskie wyróżnienie dla twórców radiowych, Nagrodę Główną SDP – Wolności Słowa (“za odwagę przeciwstawienia się, w poszukiwaniu prawdy, obiegowym sądom środowiska dziennikarskiego, opinii publicznej i polityków”), Nagrodę im. Ksawerego Pruszyńskiego, Grand Prix Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, nominację do Grand Press, jedną z najbardziej prestiżowych nagród w świecie – Premios Ondas, wyróżnienie na Prix Italia oraz drugą nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Audialnej pod patronatem EBU (Europejskiej Unii Nadawców). W roku 2007 otrzymała Nagrodę Związku Literatów Polskich im. Witolda Hulewicza za wybitne osiągnięcia w dziedzinie reportażu radiowego. W 2009 roku otrzymała brązowy medal Gloria Artis – Nagrodę Ministra Kultury za działania na rzecz kultury polskiej, a w 2010 – Nagrodę Specjalną Prezesa Polskiego Radia SA za wybitne osiągnięcia zawodowe i działania na rzecz promocji reportażu radiowego. Odznaczona Srebrnym Krzyżem zasługi oraz Krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Prowadziła zajęcia ze sztuki reportażu radiowego w wielu wyższych uczelniach kraju a także szkoliła dziennikarzy rozgłośni polonijnych i polskojęzycznych w świecie. Prowadzi warsztaty reportażu audio w ramach Instytutu Dźwięku Radia 357 oraz Warsztaty Sztuki Radiowej w Instytucie Badań Literackich PAN.
Propagatorka reportażu radiowego i jego twórców: jest m. in. pomysłodawczynią najbardziej prestiżowego polskiego konkursu dla reportażystów – Ogólnopolskiego Konkursu Reportażystów MELCHIORY. 20 lat prowadziła „Spotkania z Reportażem” w warszawskim Klubie Księgarza, trzy sezony latem w parku Rydza Śmigłego w Warszawie prowadziła spotkania pod hasłem „Przygoda z Reportażem”, które także były jej autorskim pomysłem. Podobnie „Przygoda z reportażem” w Śródmiejskim Domu Kultur.
Dyskusyjny Klub Filmowy Człowiek w Zagrożeniu jest dofinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej oraz ze środków Miasta Łodzi.