Priscillę (2023) w reżyserii Sofii Coppoli, którego scenariusz powstał na podstawie pamiętnika Elvis and Me z 1985 roku Priscilli Presley (współautorka Sandra Harmon).
Katarzyna Borowiecka, fot. Karolina Czepkiewicz
– Jak odczytywać historię Priscilli? Czy to jest historia uniwersalna? Z jednej strony mamy młodą dziewczynę, która dojrzewa i marzy o życiu jak z bajki, ale czy z drugiej strony, nie jest to także smutna historia o życiu w cieniu męskiego świata?– zapytała dziennikarkę prowadząca spotkanie Oliwia Nadarzycka.
Oliwia Nadarzycka, fot. Karolina Czepkiewicz
–To jest historia dziewczyny, która przekroczyła granicę, znalazła się w otoczeniu Elvisa. Na pierwszy rzut oka to spełnienie jej marzeń, jednak Graceland staje się klatką, w której zostaje zamknięta. Byłam bardzo ciekawa, w jaki sposób ta opowieść zostanie pokazana przez Sofię Coppolę, która opowiada historie o młodych dziewczynach, które zyskują podmiotowość, własny głos i przechodzą z okresu nastoletniości do okresu, w którym stają się kobietami i zaczynają o sobie decydować – odpowiedziała gościni.
fot. Karolina Czepkiewicz
– Ten film nie daje nam jednoznacznych powodów do potępienia Elvisa. Jest to wersja rzeczywistości, którą opowiada nam Priscilla ze swojej perspektywy. Jest to perspektywa młodziutkiej, zakochanej dziewczyny, która dopiero po czasie zauważa, że coś jej nie odpowiada i że na tym pięknym obrazie pojawiają się rysy – dodała.
fot. Karolina Czepkiewicz
Zobacz fragment spotkania z Katarzyną Borowiecką:
Dyskusyjny Klub Filmowy Człowiek w Zagrożeniu jest dofinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej oraz ze środków Miasta Łodzi.
Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.W porządku.Nie wyrażam zgody.Polityka prywatności